وقتی به زیارت می‌روی اولین دیدار شیرین و آخرینش تلخ است. شیرین‌تر از عسل آن‌وقت که دو بانوی پرچمدار شهیدان بدون مرز، به سوریه دعوتت کنند و تلخ‌تر از زهر آن‌هنگام که آهنگ جدایی نواخته شود.
چه رمزی در مکه، مدینه، نجف، کربلا، کاظمین، سامرا، مشهد، قم، شیراز و… نهفته است که با دیدن حال و هوای حرم و خیل زائران، احساس غربت نمی‌کنی اما وقتی در بازار شام به سمت خرابه‌ای که با قدوم دختر سه ساله آباد شده قدم بر می‌داری، بغض و تنهایی همسفرت می‌شود.
به وقت زیارت هرکجا که باشی وداع سخت است اما تا در دمشق زائر زینب(س) و رقیه(س) نشوی و صحن و سرای خلوت و مظلومیت عمه و دختر را نبینی معنای غربت و سختی خداحافظی را درک نمی‌کنی.
امان از دل رنج‌دیده خواهر، امان از مزار بی‌بارگاه برادر، امان از قبر بی‌نشان مادر و خوشا به حال آنان‌که از مرگ نجات یافتند تا در راه دفاع از حریم و حرم، سعادت شهادت نصیبشان شود!
اللهم اجعلنی من المستشهدین بین یدیه
سایت و صفحات #محمد_پاى_بست را دنبال كنيد
https://zil.ink/mohammad_paybast
